Stel deze vraag aan verschillende Almeerders en één van de eerste dingen die zij noemen, zijn de bestelknoppen in de bioscoop. Cinemare was namelijk een servicebioscoop. Dit betekende dat je tijdens de film snacks en drinken kon bestellen.
Zoals iemand zegt: “Die knoppen waren briljant! Geen pauze, maar gewoon tussendoor bestellen. En dat er dan iemand kwam aansluipen met je bestelling.”
Bioscoop Cinemare op de hoek van de Schrijverstraat en de Landdrostdreef in het centrum van Almere opende in april 1994 haar deuren. In 2005 verhuisde de bioscoop onder de naam Utopolis (tegenwoordig Kinepolis) naar het Forum. De bioscoop aan de Schrijverstraat veranderde vervolgens in een filmhuistheater onder de naam Cinescope.
Commerciële films en arthouse-films
Martin Wiegertjes was destijds voorzitter van de Stichting Filmhuis Die Blechtrommel waar Cinescope onder viel. Hij vertelt: “We zaten eerst in De Roestbak (nu Corrosia) in Almere Haven waar we twee avonden per week arthouse-films vertoonden. Dit zijn films buiten het commerciële aanbod met vaak een artistiek karakter.
Toen Cinemare in 2005 verhuisde, vroeg de toenmalige wethouder of wij met ons filmhuis naar Almere Stad wilden verhuizen. De gemeente zag wel potentie in een groot filmhuistheater in Almere.”
In eerste instantie exploiteerde Stichting Filmhuis Die Blechtrommel het filmhuistheater samen met Utopia Group SA uit Luxemburg die ook het oude Cinemare, inmiddels Utopolis geheten, onder zijn hoede had.
“Dit betekende dat we voor zestig procent commerciële films vertoonden en voor veertig procent arthouse-films. Ik herinner me nog dat de Hollywood blockbusters eerst in Utopolis draaiden en daarna bij ons vertoond werden. Dan gingen die grote filmrollen bij mij achter in de auto en bracht ik ze van Utopolis naar Cinescope.”
De bestelknoppen verdwenen
Met het vertrek van Cinemare, verdwenen ook de bestelknoppen uit de bioscoop. Martin: “Voordat wij er met het filmhuis introkken werd het pand verbouwd. We hebben de opvallende blauwpaarse buitenkant overgeschilderd en ook het interieur kreeg een facelift.
We kozen bovendien voor een pauze tijdens de films in plaats van de bestelknoppen. Op die manier hoopten we meer omzet uit de horeca te halen. Achteraf gezien hadden we het horecagedeelte misschien groter moeten maken en zaal 1 iets kleiner.
Zeker toen op een gegeven moment Utopia Group SA eruit stapte en we met Die Blechtrommel de volledige verantwoordelijkheid kregen voor de exploitatie. Een filmhuis trekt toch een wat specifieker arthouse-publiek.”
Bollywoodfilms
Naast de reguliere programmering werden er af en toe Bollywoodfilms vertoond in Cinescope. Martin vertelt: “Wij verhuurden een filmzaal aan een Hindoestaanse vereniging. Zij vertoonden vaak meerdere keren op een avond Hindi-talige films.”
Deze films worden ook wel Bollywoodfilms genoemd, een samentrekking van Bombay (de vroegere naam van Mumbai) en Hollywood.
“Dat leverde ons extra inkomsten op en voor onze jonge vrijwilligers was het een mooie manier om wat extra’s te verdienen voor de fooienpot. Zij startten de films in en zorgden ervoor dat zo’n avond goed verliep.”
Nachtelijke telefoontjes en een haperende verwarming
Behalve een enkele betaalde filmoperateur draaide de bioscoop vooral op de inzet van de vrijwilligers. Zij ontvingen bezoekers, stonden achter de bar, plakten posters en deelden flyers uit. Een aantal van hen kon ook de projectieapparatuur bedienen.
De zoon van Martin, Rob Wiegertjes, was er daar één van. “Als ’s avonds onder het eten de telefoon ging, wisten we al hoe laat het was. Dan was er iets aan de hand in Cinescope. Mijn zoon sprong dan op zijn fiets om het op te lossen.
Ook gebeurde het regelmatig dat ’s nachts het alarm afging doordat vrijwilligers filmposters op minder strategische plekken hadden opgehangen. Als het waaide en de wind door de roosters blies, dan reageerde het alarm op de beweging van de posters. Het heeft een hele tijd geduurd voordat we daar achter waren”, herinnert Martin zich.
Een ander euvel was de verwarming. “Die vertoonde soms kuren, waardoor mensen met hun jas aan in de zaal zaten. Dan moesten vrijwilligers weer het dak op om de boel te resetten. Je wilt mensen immers een leuke avond uit bezorgen en een koude filmzaal past daar natuurlijk niet bij.”
Hoge kosten en tegenvallende bezoekerscijfers
Ondanks alle inspanningen van de stichting en de vele vrijwilligers, bleek Cinescope uiteindelijk toch niet rendabel. “Dit had vooral te maken met tegenvallende bezoekersaantallen en een hoge huur”, vertelt Martin.
“Hoewel we op sommige momenten zeker vol zaten, hebben we ook avonden gehad waarop twee of drie bezoekers de zaal voor zichzelf hadden. Dat klinkt als een luxe, maar voor ons was dat natuurlijk een ramp.”
Dit gold overigens voor veel meer filmhuistheaters in Nederland. Cinescope was hierin geen uitzondering. Zeker tijdens de crisisjaren van 2008 en 2009 bleef het publiek weg. En meer recent hebben we dit gezien tijdens de coronapandemie.
Martin vervolgt: “We kregen gelukkig wel subsidie van de gemeente. Zonder die subsidie hadden we vanwege de hoge kosten voor het pand al veel eerder de stekker eruit moeten trekken. Uiteindelijk sloot Cinescope in mei 2009 definitief haar deuren.”
Een boeiende periode
Al met al kijkt Martin met een positief gevoel terug op die tijd. “Ik ben van 2002 tot 2008 voorzitter geweest van Stichting Filmhuis Die Blechtrommel. Het daadwerkelijke faillissement heb ik dus niet meer in die hoedanigheid meegemaakt.
Voor mij was het een boeiende periode waarin ik veel geleerd heb. Ik was in die tijd ook raadslid en het was een hele kunst om die verschillende belangen gescheiden te houden. Bovendien ben ik nog nooit zo vaak naar de film geweest als toen”, lacht hij.
“Het zal geen verrassing zijn dat ik de arthouse-film een warm hart toedraag. Nog steeds ga ik graag naar het filmhuis. Tegenwoordig in de Nieuwe Bibliotheek of naar Filmhuis Bussum. De laatste film die ik heb gezien is Anatomy of a Fall. Als ik mag afsluiten met een tip, dan zou ik zeggen: ga deze film zeker kijken als je de kans hebt.”
Foto’s: Martin Wiegertjes.
Jammer dat de naam van James Purvis niet genoemd is.
Ja, dat was me wat, bediening in de bios… Dat vonden we weer typisch een futuristisch Almere-dingetje. René Koeleveld, Regenboogbuurt.
Die bestelknoppen, heerlijk. Ik had eens een totaal ellendige dag. Lekker in mijn eentje naar de film en cocktails 🥳
Ja bestellen in de bios. En roken mocht ook gewoon in het begin. Kun je je nu toch niet meer voorstellen.
Bestel knoppen in de bios hadden we ook in de Goudse bioscoop (Gouda) dus het was niet een futuristisch Almeers dingetje, sorry. Wat heerlijk was aan zo bestel knop is dat je een film zonder een pauze kunt kijken. Dit is DE rede dat wij niet meer in Almere naar de bioscoop gaan. Die vervloekte pauze. Ik heb een aantal jaren geleden de Hobbit Triology marathon gekeken in pathé A’dam. Pauzes tussen de film door niet tijdens een film. De onderbreking in het verhaal is gewoon niet leuk. Thuis kijk ik ook een film in één zit. Ik ben een volwassen man, ga netje naar het toilet vooraf. Zorg dat ik iets te drinken en te snacken heb en dan gaat de film aan tot ik het wordt The End zie. En soms nog iets langer want sommige film hebben een toegift. Maar zolang ze in Almeerse bioscoop een pauze hanteren in films voor volwassenen wijken wijken wij uit naar Adam of Utrecht. Want daar kan je nog gewoon een film in één keer bekijken zonder een pauze.
Waarom kan ik niet de autocorrectie spelfouten verbeteren?
Pauze tussen de films* door.
Het woord* EINDE* of The End.
Hi Duncan,
Bij ons in Het Nieuwe Filmhuis (in de bieb!) ben je van harte welkom om films te komen kijken zonder pauze! Dat scheelt weer een rit naar Amsterdam of Utrecht. Groet!
De ingebruikname van het pand door het filmhuis was voor de (toen goed bekeken) lokale tv, aanleiding om een item te maken met Martin Wiegertjes. Moet het item hier nog ergens in de kluis hebben. Het contact was zo positief, dat wij niet lang erna, de bar-ruimte konden gebruiken als studiovloer. Wij maakte daar vele programma’s, interviews en lieten opmerkelijke Almeerders aan het woord. Geen makkelijke politiek, maar onderwerpen die weerklank vonden in de samenleving. Presentatie; Frank Roos en Joop Visscher, realisatie Theo Faber en Cees de Lange. De tv-uitzending was het aansluitend weekend. Cinescoop straalde iets uit, dat het huidige multi complex niet heeft. Het verhaal van het verdwijnen van warmte van De Metropole en de huidige Kunstlinie. Niet alle vernieuwing is vooruitgang helaas.