In de mannenpraatgroep van Parkhuys Almere, ook wel de ‘kankerbroeders’ genoemd, vinden mannen steun bij elkaar in hun strijd tegen kanker. Ze delen ervaringen, bespreken moeilijke én mooie momenten en bieden elkaar een luisterend oor. “Je mag verdrietig zijn, je mag vrolijk zijn, maar er gaat geen bijeenkomst voorbij zonder dat er gelachen wordt”, zegt begeleider Vincent Coonen (59).
Parkhuys is een centrum voor iedereen die te maken krijgt met kanker, ongeacht de ziektefase of prognose, en hun naasten. Vincent weet als geen ander hoe belangrijk het is om steun te vinden bij lotgenoten. Hij heeft zelf uitgezaaid paraganglioom, een zeldzame vorm van kanker die in zijn middenoor begon en zich inmiddels heeft verspreid naar zijn ribben, wervelkolom en heup. “Afgelopen dinsdag heb ik weer een scan gehad”, vertelt hij. “Laat ik het zo zeggen: het is niet goed.”
Energie
Het begon in januari 2011, toen Vincent de diagnose kreeg van een goedaardige tumor. Al snel ontdekte hij dat zijn aandoening een verhoogde kans op kanker met zich meebracht en mogelijk erfelijk was. Operaties, bestraling en complicaties volgden elkaar op. In 2019 werd bij hem definitief de diagnose kanker gesteld, precies op zijn verjaardag. “Dat is niet het verjaardagscadeautje waarop ik zat te wachten”, zegt Vincent.
“Nu starten we met radiotherapie. Als dat niet doorgaat, wordt het chemo. Maar gezien de bijwerkingen heb ik daar weinig trek in.” Mocht het zover komen, dan kiest Vincent voor euthanasie. “Ik weet dat dit mijn dood wordt, tenzij ik onder een auto terechtkom. Maar ik wil me niet verliezen in negativiteit.” Vincent geniet van de kleine dingen: “Op zondagmiddag met mijn gezin Wie is de Mol kijken met een toastje of bitterbal erbij. En de mannenpraatgroep, daar haal ik energie uit.”
Zoektocht
Vanaf het moment dat hij in 2011 de diagnose kreeg, wilde Vincent meer weten over zijn ziekte. Hij sloot zich aan bij de patiëntenvereniging en werd al snel een actief lid. In 2016 werd hij voorzitter. “Ik kwam achter allerlei informatie waarvan ik dacht: hé, dat klopt niet”, zegt hij. Zijn betrokkenheid leidde uiteindelijk tot een landelijke richtlijn voor de behandeling van zijn type kanker, waarin zijn naam vermeld staat. “Ik wil niet dat degenen die na mij komen dezelfde zoektocht moeten doorstaan.”
De mannenpraatgroep: een hechte band
In 2011 zocht Vincent voor het eerst contact met het Parkhuys, maar een praatgroep voor mannen bestond destijds nog niet. Toen hij in 2019 opnieuw werd gediagnosticeerd, keerde hij terug. In juni 2022 werd de eerste mannenpraatgroep opgericht. “We begonnen met een klein clubje en het kostte toen nog 2,50 euro per keer. Ik had zoveel inkomsten moeten laten varen dat ik me afvroeg of ik dat geld eraan wilde besteden. Gelukkig is het sinds oktober 2022 gratis.”
In januari 2024 werd de groep wekelijks in plaats van tweewekelijks. Inmiddels telt de groep elf mannen, waarvan drie begeleiders. “In januari en februari zijn we drie leden kwijtgeraakt. Dat was confronterend. Onbewust doet dat toch wel wat met je. Je wordt met je eigen sterfelijkheid geconfronteerd.”
De groep is divers, met deelnemers van 52 tot 70 jaar en verschillende soorten kanker, zoals prostaat-, long-, slokdarm-, keel- en huidkanker. “Je mag vrolijk zijn en je mag verdrietig zijn, maar er gaat geen bijeenkomst voorbij zonder dat er gelachen wordt”, zegt Vincent. Er is geen vast programma; de gesprekken ontstaan spontaan. Onderwerpen variëren van medische trajecten tot hobby’s zoals motorrijden. “We spelen ook taxi voor elkaar. Als iemand niet mag rijden na een ziekenhuisbezoek, is er altijd wel iemand die hem ophaalt.”
Lotgenoten
De groep noemt zichzelf de ‘kankerbroeders’. “In het normale leven waren wij elkaar nooit tegengekomen”, zegt Vincent. Eén van de deelnemers, een kunstenaar, heeft zelfs een schilderij gemaakt over de groep: Lotgenootschap Damocles.
Voor velen draait de praatgroep om sociaal contact. “We hebben twee leden die alleen wonen. Voor hen is het een moment van verbinding””, vertelt Vincent. “We delen wat we meemaken en herkennen veel in elkaar.”
Aan het einde van de bijeenkomsten gaan de mannen met een goed gevoel naar huis. “We sporen elkaar aan om dingen te doen. En dat is misschien wel het mooiste wat deze groep brengt.”
‘Kom het ervaren’
Vincent moedigt twijfelende mannen aan om gewoon een keer langs te komen. “Het is helemaal niet zo zwaar of serieus als je misschien denkt. Geef het een kans. Zie het als een uitgestoken hand om zelf te ervaren wat er in de mannengroep besproken wordt. Kom het ervaren.”
Prachtig artikel over een zwaar onderwerp. Het ‘zwaard van Damocles’ in je nek en er met elkaar het beste er uit te weten halen. Het Parkhuys heeft voor deze heren een belangrijke rol. Zet ‘m op mannen en haal het beste uit het leven wat nu nog mogelijk is!!