Het is het begin van de vrijdagmiddag en het Zingen voor je Leven-koor is samengekomen in het Parkhuys. De bovenverdieping is ingericht voor verschillende activiteiten en biedt ook een plek om te zingen. Het koor is bedoeld voor mensen die, op welke manier dan ook, in aanraking zijn gekomen met kanker. Het zingen, dansen en samenzijn is voor veel deelnemers een uitlaatklep.
Om de twee weken komen de koorleden bijeen. Tijdens de repetitie zingen ze voor elkaar en voor anderen die er bijvoorbeeld niet bij kunnen zijn. Het Zingen voor je Leven-koor is onderdeel van de stichting Kanker in Beeld, die mensen stimuleert om via creatieve expressie om te gaan met de emotionele impact van kanker. De stichting heeft verschillende initiatieven, waaronder Zingen voor je Leven, Beelden voor je Leven, Dansen voor je Leven en Spelen voor je Leven.
Dirigent Heleen van der Heul bereidt het koor voor op de repetitie van vandaag. De repetitie begint met enkele rek- en strekoefeningen. “Ik doe aan het begin altijd een soort yoga-achtige oefeningen,” legt Heleen uit. Zo kunnen de leden hun lichaam alvast opwarmen.
Zingen met elkaar
Het repertoire bestaat uit verschillende liedjes: vrolijke en rustigere nummers. “Maar wat vooral heel fijn is, is dat je het samen doet,” zegt Wil. Wil is al lange tijd lid van het koor en ervaart de omgeving als zeer prettig. Ze heeft de diagnose kanker gekregen. “Je bent zo met zingen bezig dat je minder aan andere dingen denkt,” vertelt ze.
Halverwege de repetitie pakt Heleen haar mobiel om het volgende nummer op te nemen. “Voor de mensen die er vandaag niet bij kunnen zijn,” zegt ze in de microfoon van de telefoon. Het koor blijft groeien, en dat kan ook. Momenteel zijn er 28 leden, maar als dat aantal zou oplopen tot 40, is er nog steeds voldoende ruimte in het Parkhuys. Daarnaast is niet iedereen er altijd. “Mensen zijn soms een tijdje ziek,” vertelt Heleen.
Opgeladen naar huis
Een repetitie begint vaak rustig, zodat de leden eerst tot zichzelf kunnen komen. “Na die rust heeft iedereen ook behoefte om eruit te knallen. En dat gebeurt dan ook,” zegt Heleen. Na de rustigere nummers pakt ze haar accordeon erbij om de voetjes van de vloer te krijgen. Aan het einde van de repetitie is iedereen opgestaan van de stoel. “Iedereen gaat opgetogen en opgeladen weer naar huis,” zegt Heleen.
De sfeer in de groep is goed, en dat voel je direct bij binnenkomst. Tijdens de pauze maakt iedereen een praatje met elkaar. “Er is gewoon een thuisgevoel, want in deze groep kan je gewoon helemaal jezelf zijn. En je hebt allemaal dezelfde dingen meegemaakt,” zegt Wil. Omdat de leden elkaar goed kennen, durven ze zich kwetsbaar op te stellen.
Gemis
Heleen is zelf ziek geweest en heeft toen iets als het Zingen voor je Leven-koor gemist. Ze heeft in die periode wel iets creatiefs gedaan en vond dat geweldig. “Maar het Zingen voor je Leven-koor is het mooiste wat ik ooit in mijn werk heb gedaan,” zegt Heleen.