Tabaksspecialist René Clabou runt tabaksspeciaalzaak ‘De Sigaar’ in Almere Centrum al 25 jaar. Hier verkoopt hij niet alleen rookwaren, maar biedt hij ook een warm bad voor Almeerders die zijn zaak bezoeken. Zelf vindt hij dat de normaalste zaak van de wereld. Binnenkort zullen deze mensen het toch echt zonder hem moeten doen.
In zijn sigarenwinkel aan de Zadelmakersstraat staat René achter de toonbank als hij vertelt dat hij en zijn vrouw met pensioen gaan. “Het is de normale gang van zaken”, zegt hij schouderophalend. René denkt niet dat zijn klanten hem zullen missen. “Ze kopen hun sigaretten wel weer ergens anders.”
Als de deur openzwaait blijkt juist de unieke band die hij met zijn klanten heeft. “Hee Max!”, roept hij naar een man die doelgericht naar de kassa loopt om zijn loten te laten controleren. “Ga je sporten zo?” vraagt René hem terwijl hij een kartonnetje onder de scanner houdt. Ze maken over en weer een grap en sluiten hun gesprek af met een boks. Wie even bij René in de winkel staat, ziet hoe amicaal hij met zijn klanten is. Klanten lopen in en uit, René kent iedereen bij naam. “Vrouwenvoetbal hè, vanavond!”, zegt hij enthousiast tegen een man die een pakje Winston koopt.
‘Niet niks’
Zodra de winkel weer leeg is verklapt René: “Ik kijk bijna geen sport, maar in de winkel zet ik het altijd aan zodat ik mee kan praten met de mensen.” Het duurt even voordat hij zich realiseert wat hij en zijn zaak betekenen voor menig Almeerder. “Vijfentwintig jaar is natuurlijk ook niet niks”, zegt hij uiteindelijk. “De mensen zijn vaak zo goed. Een mevrouw haalt altijd pinda’s bij de Action voor me. Vroeger had ik een klant die me elke week een visje bracht. Dat is toch een stukje waardering en dat doet me goed.”
Die waardering probeert hij terug te geven. Hij herinnert zich een klant die in het verleden regelmatig met de bus naar het brandwondencentrum in Beverwijk moest. “Ze vertelde me dat ze tweeëneenhalf uur met de bus moest reizen om daar te komen. Daar schrok ik van. Ik heb haar en haar vriend een paar keer die kant op gebracht en gewacht tot ze klaar waren.”
Niet met iedereen heeft hij zo’n speciale band. “Sommige nieuwe klanten hebben een andere houding. Ze zijn hard en grof geworden”, ziet René. In zijn zaak werd hij door de jaren heen tot drie keer toe overvallen. De laatste keer belandde hij daardoor in het ziekenhuis. “Daarom durft mijn vrouw hier doordeweeks niet te staan. Op zaterdag staan we samen, maar ik verlies haar geen seconde uit het oog.”
Lief en leed
De verbondenheid die de tabaksspecialist wel met zijn trouwe klanten voelt blijkt ook uit het feit dat hij lief en leed met hen deelt. “Op een ochtend kwam hier een stel binnen”, begint hij. Het waren vaste klanten. Niemand wist het nog, maar ze moesten toch ergens uithuilen. Hun kind was overleden”, zegt René met een gebroken stem.
Het emotioneert hem tot op de dag van vandaag zichtbaar. “Ik ben naar de begrafenis gegaan, ik wilde er zijn. Maar dan zie je die kist…” Het lukt René niet langer om zijn tranen te onderdrukken, “Dat was een mensenleven. Het was verschrikkelijk. Dat vergeet ik nooit meer.”
Ahhhh René, alias ” de zie de haren man”
Mijn dochter zei dat altijd, ze kon geen sigarenman zeggen toen ze klein was.
En zo noemen we hem nog hier thuis. Ze kreeg altijd een snoepje van hem terwijl ik mijn pakkie shag kocht.
Ook mijn andere kinderen kent hij allemaal. Toen ik van stad naar haven ging verhuizen ben ik nog een paar keer terug geweest.
Geniet van jullie pensioen, jullie verdienen het !!!
Het gaat jullie goed 🌹🌹🌹
Ik zal jullie gaan missen 😪. Veel goede en gezonde jaren en bedankt voor de goede en fijne jaren. Groetjes van de staatsloten man 5 X 1/5 staatslot met exact hetzelfde lotnummer 👋