De Almeerse Alice ten Napel heeft een boek uitgebracht over de pleegzorg genaamd ‘Ik zou dat nooit kunnen’. In het boek worden tientallen mensen binnen de pleegzorg aan het woord gelaten om hun ervaringsverhaal te vertellen. De schrijfster vindt dat er nog te veel onbekend is over de pleegzorg.
“Pleegzorg is vrij onbekend, mensen zijn er vaak ook huiverig voor. Ze vragen zich af wat het is,” zegt Ten Napel. In het boek staan verschillende ervaringsverhalen en foto’s van Claudia Kamergorodski.
Ten Napel: “Mensen denken vaak gelijk aan een gezin, maar het is soms ook voor alleen een vakantie passen op een pleegkind” De titel komt voort uit een vaak gehoorde opmerking over de pleegzorg. “Mensen zeggen namelijk snel: ‘Ik zou dat nooit kunnen!’ Maar waarom niet?”
Pleegzorg bestaat namelijk uit meer varianten dan alleen het traditionele gezinnetje met een pleegkind, zegt Ten Napel. Binnen de pleegzorg is er veel afwisseling zoals de crisisopvang, perspectief biedende opvang, weekendopvang of vakantieopvang. Deze varianten zijn voor al bestaande gezinnen, of alleenstaande mensen.
‘Enorm rugzakje’
Het boek gaat volgens Ten Napel niet alleen over de succesverhalen, maar ook over de negatieve kanten van pleegzorg. Daarom is het volgens haar ook belangrijk dat pleegouders elkaar leren kennen. “Pleegkinderen hebben vaak een enorm rugzakje,” zegt ze.
“Je hebt soms kinderen die echt niet in een huis kunnen blijven door trauma’s,” zegt Ten Napel. Hierbij verwijst ze naar kinderen die bijvoorbeeld in de buik te maken hebben gehad met drugs en alcohol.
De illustraties zijn deels van de hoofdpersonen zelf “De pleegkinderen hebben bijvoorbeeld de tekeningen gemaakt en de hoofpersoon in het boek schrijft een column.”
