Op haar twaalfde jaar begon Denise de Haan in Almere met wakeboarden. “Waterskiën op een plankje, dat kan achter een kabel en achter een boot”, legt ze uit in het 1Almere tv-programma Op de bank met Hank. Ze bereikte de top, maar ten koste van alles.
Vorig leven
Het begon met waterskiën. Ze was enig kind en erg blij met deze leuke sport, de vele vriendjes en vriendinnetjes die ze erdoor kreeg. “Het was een soort tweede thuis”, vertelt ze. Maar na een tijdje werd gewoon waterskiën te saai en stapte ze over naar het wakeboarden. Dankzij haar school, het Echnaton, kreeg ze alle ruimte om zich in de sport te ontwikkelen. Wakeboarden werd haar bestaan. “Daar ben ik in een vorig leven erg goed in geweest”, zegt ze. En dat blijkt. De Haan werd Nederlands kampioen, Europees kampioen, Wereldkampioen, reisde de hele wereld over en woonde een tijdje in Singapore.
Eenzaam
Als full professional reisde ze overal in haar eentje naartoe. “Het was eenzaam aan de top”, zegt ze. “Een aderlating.” Als kind en tiener had ze een identiteit opgebouwd rondom de topsport. “Ik had geen vrienden leren maken of leren ‘stappen’. Ik wist niets van het normale leven, hoe het bijvoorbeeld was om voor een baas te werken. De echte wereld vond ik doodspannend.” Dat brak haar op toen ze in Singapore ernstige blessures kreeg en voor lange tijd uitgeschakeld raakte. Ze was alleen, kon zich niet meer bewijzen in de sport en zocht een uitweg: “Zoals ik gouden medailles kon behalen, wilde ik nu laten zien hoe goed ik kon afvallen. Ik kreeg een eetprobleem en dat groeide uit tot een demoon.” “Was dit het bekende zwarte gat?” vraagt Hank. “Nee, dat kwam later.”
De intercity die zich in stukken reed
De blessures en al het leed dat daarmee gepaard ging, leidden ertoe dat ze met professioneel wakeboarden moest ophouden. Een carrière bij de politie ging op het laatste moment niet door wegens gebrek aan opleidingsplaatsen. Het ondernemerschap lonkte en ze bouwde een succesvol bedrijf op als personal trainer. “Dat spelletje liep ook weer volledig uit de hand. Binnen de kortste keren had ik twee studio’s en allemaal trainers onder mij werken.”
Het zwarte gat kwam met terugwerkende kracht. “Als topsporter ben ik gestopt, maar als ondernemer ben ik met dezelfde mentaliteit doorgerend. En op een gegeven moment was ik gewoon kapot. Ik reed die intercity aan stukken tegen de muur. Mijn huwelijk begon te wankelen, mijn onderneming begon te wankelen en ineens stortte alles in. Dat was het moment dat alles weg was: elke euro die ik ooit verdiend had, mijn huwelijk was naar de knoppen, mijn personal training studio, waar ik heel trots op was, was er niet meer, mijn woning was weg… Alles was weg.”
Hoe nu verder
“En waar ben je nu?” vraagt Hank. “Ik heb een tijd op de bodem gelegen, maar ben weer aan het klimmen”, vertelt De Haan. “Ik ben bezig me eruit te bewegen, maar heb dat wel onderschat. Het gaat heel erg in golfbewegingen. Mijn identiteit was altijd verbonden met mijn rol als sporter en ondernemer en ook mijn eigenwaarde zat daaraan vast. Als het behalen van medailles, die dikke BMW onder je kont en het geld op de bank weg is, wat blijft er in de kern dan over?” Ze merkt dat ze met haar ervaringen anderen kan helpen, niet alleen topsporters maar ook mensen die, zoals ze zegt, gewoon in het leven “de vangrail in vliegen”. Volgens Denise de Haan gaat het in de kern maar om een ding: “Gewoon het leven een beetje kunnen verdragen”.