Bruidstaartspecialist Nelly Karapetyan en haar man staan komende week voor een uitdaging. Een bruidstaart met een doorsnee van twee meter twintig. Ze doen dat in opdracht van een stel uit Duitsland, dat in Nederland gaat trouwen. De Almeerse taartenspecialist is er een maand mee bezig. De enorme bruidstaart is niet helemaal van taart maar heeft ook lagen gemaakt van piepschuim.
Dat de familie Karapetyan nu taarten bakt die duizenden euro’s waard zijn, had ze nooit gedacht. Als Armeense vluchteling kwam ze samen met haar man in Nederland terecht. In het asielzoekerscentrum in Markelo begon ze met taarten bakken. “Ik wilde eigenlijk verder met mijn studie als advocaat, maar ik werd afgewezen. Toen dacht ik ‘ik ga taarten bakken!’ Ik heb dat vroeger in Armenië op school geleerd en mijn moeder en oma deden dat ook veel. Van de andere vluchtelingen kreeg ik hier en daar suiker en eieren. Zo ben ik taarten gaan bakken voor bijvoorbeeld kinderen in het asielzoekerscentrum.” Karapetyan vertelt dat de mensen haar taarten zo goed vonden dat ze zeiden dat ze hier verder mee moest.
Ondernemersplan afgekeurd
Haar droom om taarten vanuit huis te bakken werd afgewezen. haar ondernemersplan werd afgekeurd. ‘We zien er geen toekomst in werd haar door de bank verteld. Maar de afwijzing hield Karapetyan niet tegen. “Ik ging filmpjes op YouTube kijken, liep stage bij de plaatselijke bakker en ging het uitproberen. Zo kreeg ik het toch voor elkaar om in 2010 mijn eigen bakkerszaak te openen in Zutphen.”
Bruidstaartspecialist
Nelly Karapetyan kreeg in Zutphen veel aanvragen voor bruidstaarten. Drie jaar geleden besloot ze om naar Almere te verhuizen om zich daar volledig te focussen op het maken van taarten voor bruiloften. Volgens Karapetyan is niks haar te gek. “Nederlanders willen vaak een simpele taart, als het maar lekker smaakt. Kijk je bijvoorbeeld naar Afghaanse klanten, dan is het een heel ander verhaal. Bij deze bruiloften draait alles om de taart. Die staat dan als een soort show met vuurwerk en alles eromheen, in het midden van de zaal.”
