Café-eigenaren The Sting na 23 jaar met pensioen

Roosanne Middelhuis
Door Roosanne Middelhuis 51 Views

Jan en Inge gaan na 23 jaar met pensioen. In 1999 begonnen ze het rokerscafé The Sting in Almere Haven. Voor veel Havenaren is het Amsterdamse café een stamplek geworden.

Toen eind jaren ’90 The Sting de deuren opende, was op de eerste dag meteen het bier op. “Sindsdien is het altijd druk gebleven”, vertelt Inge. Het café aan de Brink kent al jaren vaste gasten. Naast de gezelligheid en een drankje, kunnen veel gasten in moeilijke tijden ook rekenen op de hulp van Jan en Inge. Van een internetverbinding die niet werkt tot aan huurachterstanden, Jan en Inge schieten op elk vlak te hulp. “We proberen zelf te helpen of sturen ze door naar de juiste instanties.”

Tweede huiskamer
Het bruine café is in de loop van de jaren een soort buurthuis geworden. “Iedereen is hier welkom. Al ben je dokter of draag je een rugzakje met je mee. Het is voor iedereen een tweede huiskamer. Zo noemen ze het ook”, vertellen Inge en Jan trots. En dat is volgens de eigenaren ook het succes van The Sting. “Alles mag hier. Willen de mensen gourmetten? Dan gaan we gourmetten. Dan wordt er vlees gehaald bij de supermarkt hiernaast en dan gaan we gezellig met elkaar gourmetten.”

“We zijn hier niet meer weg te rammen”
Het café wordt intern overgenomen. Dat The Sting blijft bestaan, daar zijn de gasten erg blij mee. Maar met het vertrek van Jan en Inge hebben veel vaste gasten het maar moeilijk: “We komen hier al vanaf de eerste dag en zijn er niet meer weg te rammen”, zegt stamgast Aadje. Ze krijgt een brok in haar keel als ze denkt aan het vertrek. Haar man Martin begrijpt het verdriet wel. “Ze horen net zoals wij bij het meubilair.”

Ook Annie, die buiten op het terras een biertje zit te drinken, vindt het erg jammer. “Het zijn zulke lieve mensen. Ze doen alles voor me. Ze hebben me zelfs een keer gehaald en gebracht voor een operatie.” Missen hoeven de gasten hen niet helemaal, want Jan en Inge zullen altijd langs blijven komen. “Je blijft er toch altijd wel mee gebonden. Maar het moet nu niet meer. Nu mogen we er naartoe.”