Almere is niet goed toegankelijk voor mensen met een visuele of mentale beperking. Dat constateert Johan de Visser van ViP Almere (VN-verdrag in Praktijk). De Visser onderzoekt sinds 2019 vrijwillig of busbanen, stations en stadsdelen goed begaanbaar zijn voor mensen met een beperking.
Door corona kwamen zijn onderzoeken in een stroomversnelling: “Ik wilde graag actief blijven tijdens de lockdown, maar ik heb een hekel aan doelloos wandelen. Toen ben ik maar gaan kijken naar de toegankelijkheid van de stad. Dan doe je toch wát. En nu is het een uit de hand gelopen hobby.”
Gewapend met een digitale hoekmeter, een camera en een notitieblokje onderzoekt Johan vooral de toegankelijkheid van de Almeerse busbanen en stations. “Ik heb zelf last van een oogziekte, dus misschien heb ik later alle hulpmiddelen nodig. Die zijn nu nog niet op orde en daar wilde ik wat aan doen”, aldus De Visser.
Slechte voorzieningen
Op veel verschillende bushaltes en stations zijn de voorzieningen volgens De Visser nog niet goed genoeg: “We zien op veel plekken dat er niet goed nagedacht is over wat mensen met een beperking nodig hebben. Zo zijn er blindenstroken die nergens naartoe leiden, staan er objecten in de weg of zijn de rolstoelhellingen zo steil dat de rolstoel omvalt als hij ertegenop rijdt.”
Verbeterpunten die De Visser tegenkomt, schrijft hij op en verwerkt hij in een rapport. Dat stuurt hij dan weer door naar de gemeente, de busmaatschappij of naar spoorbeheerder ProRail. “Ik merk nu na drie jaar dat de instanties beginnen te luisteren. Zo zijn we gevraagd om te kijken naar de toegankelijkheid in Almere Haven. Ze weten ons nu wel te vinden.” Toch ziet De Visser nog veel mogelijkheden: “Het liefst zijn we ook betrokken bij het beginproces. Dan kunnen we samen kijken naar de mogelijke problemen en die al voor de bouw oplossen.”
Tot die tijd blijft Johan de stad door struinen. Op zoek naar verkeerde stoeprandjes, doodlopende blindenstroken of gevaarlijke oversteekplekken.